Ward Hulselmans toneelschrijvers / playwrights
De voorzitter overhandigt de prijs aan
Harrie Geelen (l) en Ward Hulselmans.
Ward Hulselmans (1950) was als beroepsjournalist bij een Antwerpse krant jarenlang actief als stadsredacteur en gerechtsjournalist. In 1990 stapte hij over van de werkelijkheid naar de fictie, en ging hij full time voor de televisie schrijven. Sedertdien behaalde hij bij diverse zenders met zijn spannende series bijzonder veel succes. Zo was hij auteur-scenarist van ‘Niet voor publicatie’ 1991-1995 (Brtn), ‘Bex en Blanche’ 1994-1995 (Vtm) en ‘Heterdaad’ 1996-1999 (Brtn-Kro) en co-scenarist van ‘Kats & Co’ (Vara), ‘Langs de kade’ (Brtn) en ‘Alfa Papa Tango’ (Brtn).
Hulselmans ontving eerder de Bert Leysenprijs voor televisie 1995, de Sabam-prijs voor televisie 1997, de Aslk-Publiekstrofee 1998 en de Jozef Plateauprijs voor tv-drama 1999.
De Vlaamse juryleden: Toon Brouwers, voorzitter | Paul Koeck | Alice Toen.
Juryrapport
Jarenlang was Ward Hulselmans stadsjournalist en nadien gerechtsjournalist voor de Vlaamse krant Gazet van Antwerpen. De politiediensten, het gerecht en het misdaadmilieu heeft hij aldus zowel bij officiële als bij officieuze gelegenheden intens leren kennen.
Als gerechtsjournalist stelde hij zich evenwel nooit tevreden met de informatie die hij kreeg van de officiële woordvoerders. Steeds ging hij zelf op onderzoek uit, door onder meer de diverse café's en etablissementen af te lopen, waar hij de juiste mensen kon treffen. Hij leerde de kunst om handig in te spelen op de onderlinge concurrentiestrijd tussen de verschillende politie- en gerechtelijke diensten. En kwam op die manier heel wat vertrouwelijke zaken te weten, die hij ook niet in zijn krant kwijt kon.
Als mede-scenarist verleende hij aan het begin van de jaren 90 zijn medewerking aan enkele televisieseries, onder meer aan 'Kats & Co' (Vara-Nederland) en 'Langs de Kade' en 'Alfa Papa Tango' (BRT-Vlaanderen).
Dit viel best mee, en toen hij 40 jaar was nam hij de beslissing om zijn vaste baan bij de krant op te zeggen. Naar eigen zeggen had hij na 17 jaar bij de krant de halve wereld gezien, vele avonturen beleefd, en massa’s materiaal verzameld. Maar was hij als journalist erg gefrustreerd, omdat hij met die grote massa materiaal aan gegevens en ervaringen zo weinig kon aanvangen.
In ‘Niet voor Publicatie’ (Brtn 1991, 1994, 1995) bracht hij met kennis van zaken de interne keuken van de redactie van een sensatieblad op de beeldbuis. Met 'Bex & Blanche' (Vtm 1994, 1995) schreef hij een succesvolle politieserie. En met zijn daarop volgende politieserie ‘Heterdaad’ haalde hij de hoogste toppen, zowel wat de kwaliteit als wat de publiekscijfers betreft (met pieken van 1,6 miljoen kijkers, op een bevolking in Vlaanderen van een kleine zes miljoen).
Voor zijn scenario's vindt Ward Hulselmans inspiratie in het leven van elke dag. Hij verzamelt zorgvuldig de vele kleine anekdootjes die hij zelf beleeft, of die hij leest in de krant, of die hij hoort vertellen door vrienden en kennissen, of door klanten bij de bakker. Al dat kleine materiaal neemt hij naar eigen zeggen "zoals een ekster mee naar zijn nest." Daar heeft hij een grote voorraad opgeslagen, waaruit hij vele jaren nadien kan putten om zijn reeksen uit te schrijven.
Zijn televisieseries zijn boeiend en spannend, maar zijn ook méér dan dat. Want voor Ward Hulselmans primeert absoluut niet het spectaculaire of de grote sensatie. Wél de menselijke dimensie. Het boeiendste en rijkste onderwerp is voor hem de mens. Als televisieauteur wordt hij vooral getroffen door de kleine dagelijkse realiteit, en creëert hij personages die we zelf elke dag kunnen tegenkomen. Hij beschrijft de moeilijkheden van het menselijk individu in zijn confrontatie en strijd tegen zijn omgeving, die bepaalt welke de limieten zijn die moeten gerespecteerd worden. En hij doet dit steeds door middel van een boeiend, helder en rechtlijnig verhaal. "Ik ben een verteller" zegt Ward Hulselmans, en het massaal kijkend televisiepubliek is hem daar terecht dankbaar voor.
Als schrijver voor kleine zenders - we leven nu eenmaal in een relatief klein taalgebied - heeft Ward Hulselmans steeds moeten werken met een klein budget. Dit heeft hij echter nooit als een handicap ervaren: "Hoe beperkte het kader waarin je moet werken, hoe groter de uitdaging. In een film of televisieverhaal ben je dan wel gedwongen om naar de essentie te gaan" (W.H. in 'Exclusief'). Terecht kreeg Hulselmans voor zijn televisiescenario's al enkele onderscheidingen, als de Bert Leysenprijs voor televisie (1995), de Sabam-prijs voor televisie (1997), de Publiekstrofee van de Algemene Spaar- en Lijfrentekas (1998) en de Jozef Plateauprijs voor tv-drama (1999).
De jury heeft Ward Hulselmans als laureaat voorgedragen, omwille van de grote menselijke dimensie van zijn televisiescenario's, de opvallende kwaliteit van zijn verhalen, en zijn opmerkelijk vakmanschap, waardoor hij én kwaliteitswerk levert, én tezelfdertijd het grote publiek kan bereiken.